Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης με στοιχεία κοινωνικού θρίλερ, που διαδραματίζεται γύρω από ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, ένα οκτάχρονο αγόρι και μια χρεοκοπημένη ξυλαποθήκη στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης του 2012. Η μινιμαλιστική σκηνοθεσία, με χειροκίνητη κάμερα και φυσικό φωτισμό, χτίζει μια ωμή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη ατμόσφαιρα. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, είναι «μια πολιτική ταινία, όχι για την κρίση, άλλα που περιέχει την κρίση», εξερευνώντας τις ανθρώπινες συνέπειές της μέσα από το βλέμμα μιας έφηβης.
