Ενότητα 1: Διάλογος μεταξύ Ταινιοθηκών: από τον Ανρί Λανγκλουά, τον Κλοντ Μπερί και τον Ζαν Ρους στον Κώστα Γαβρά

Ένας εσωστρεφής ταμίας και ερασιτέχνης ζωγράφος, ο Μορίς Λεγκράν, παντρεμένος με μια κακόβουλη γυναίκα, ερωτεύεται τόσο δυνατά μια νεαρή πόρνη, τη Λουλού, ώστε αδυνατεί να δει ότι αυτή και ο μαστροπός της τον εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο, ώσπου πουλάνε τους πίνακές του σαν να τους έχει ζωγραφίσει η Λουλού. Όταν θα καταλάβει την πλεκτάνη, θα καταρρεύσει ηθικά και ψυχολογικά, γεγονός που στην ταινία σηματοδοτείται από το πλάνο της πλατείας, που είναι ίδιο με εκείνο της γνωριμίας του με τη Λουλού. Ο Ρενουάρ παρουσιάζει τους διπλασιασμούς στις προσωπικότητες των χαρακτήρων του με διαιρέσεις, διαχωρισμούς και αντανακλάσεις στα καδραρίσματά του και με κομψές κινήσεις της, υφαίνοντας μια εντέλει ειρωνική αφήγηση για τις ταξικές και έμφυλες διαφορές. Πρόκειται για τη δεύτερη ομιλούσα ταινία του Ρενουάρ, στην οποία έδειξε πώς ο κινηματογράφος μπορούσε να ξεφύγει από τις θεατρικές συμβάσεις.

Ο Ζαν Ρενουάρ (1894-1979) ήταν γιος του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ. Ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που αναγνωρίστηκε ως κινηματογραφικός δημιουργός, ενώ και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του γαλλικού κινηματογράφου. Ως σκηνοθέτης και ηθοποιός έκανε περισσότερες από σαράντα ταινίες, από την περίοδο του βωβού κινηματογράφου μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960. Οι ταινίες του Η μεγάλη χίμαιρα (1937) και Ο κανόνας του παιχνιδιού (1939) θεωρούνται ταινίες ορόσημα για την εξέλιξη της αμιγούς κινηματογραφικής έκφρασης. Ιδίως η τελευταία ταινία επηρέασε σκηνοθέτες όπως ο Αλέν Ρενέ, ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Όρσον Ουέλς. Εξάλλου, φόρο τιμής στην ταινία Ο κανόνας του παιχνιδιού αποτέλεσε και η κατοπινή βραβευμένη ταινία του Ρόμπερτ Όλτμαν Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ (2001).