Ενότητα 2: Γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο

Ένα κινηματογραφικό συνεργείο σε μια ακρογιαλιά γυρίζει ένα διαφημιστικό, όταν ξαφνικά ένας παράξενος τύπος με μια ομπρέλα μπαίνει στο πλάνο και εξαφανίζεται μυστηριωδώς στη θάλασσα. Τόσο το συνεργείο όσο και οι αρχές υποβαθμίζουν το περιστατικό. Μόνο ο μουσικός του συνεργείου θορυβείται και προσπαθεί να εξιχνιάσει την παράξενη αυτή εξαφάνιση, παίζοντας με την ανυπαρξία των ορίων ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό. Με σαφείς αναφορές στην κινηματογραφική αυτοαναφορικότητα και την απόρριψη της συμβατικής αφήγησης της γαλλικής Nouvelle Vague, ο Παναγιωτόπουλος υφαίνει, με δεξιοτεχνική σκηνοθεσία και με πνευματώδες χιούμορ, μια παραβολή για την υπαγωγή της τέχνης του κινηματογράφου στον κόσμο του διαφημιστικού θεάματος. Αξίζει να σημειωθούν για την αρτιότητά τους: η διεύθυνση φωτογραφίας του Νίκου Καβουκίδη, η σκηνογραφία του Διονύση Φωτόπουλου και η υποκριτική του Νικήτα Τσακίρογλου, ενώ στην ταινία εμφανίζονται φευγαλέα (cameo) γνωστές φυσιογνωμίες της εποχής.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος (1941-2016) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές και διεθνείς παραγωγές. Από το 1960 έως το 1973 έζησε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης, ενώ σύχναζε στη Γαλλική Ταινιοθήκη. Επηρεασμένος από το πνεύμα της κινηματογραφικής αμφισβήτησης της γαλλικής Νουβέλ Βαγκ, με την επιστροφή του στην Ελλάδα σκηνοθέτησε τις αντισυμβατικές ταινίες Τα χρώματα της Ίριδος (1974) και Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978). Σκηνοθέτησε συνολικά δεκαεπτά μεγάλου μήκους ταινίες και κινήθηκε με δεξιοτεχνία ανάμεσα σε διαφορετικά κινηματογραφική είδη (μιούζικαλ, νεο-νουάρ, κοινωνικές, ερωτικές ή υπαρξιακές ταινίες). Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Αυτή η νύχτα μένει (1999), Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου (2002), Delivery (2003), Πεθαίνοντας στην Αθήνα (2006).