Ενότητα 4: Ειδικές προβολές
Μιλώντας για τον κινηματογράφο
κεφάλαιο 21, Τα αντι-μαθήματα του Ανρί Λανγκλουά
«Ο Λανγκλουά [ιδρυτής και διευθυντής της Γαλλικής Ταινιοθήκης] μιλά εδώ για όσα βρήκε. Και αυτό που βρήκε είναι σχεδόν όλα κινηματογράφος, τουλάχιστον το πιο ουσιώδες του. Η ηρωική του απόπειρα να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερες κόπιες ταινιών, να τις προστατεύσει από τον καταστροφικό χρόνο, τις κακές συνθήκες συντήρησης, την αδιαφορία των παραγωγών, την επιθυμία εξαφάνισης ή την επιθυμία καταστροφής, γέννησαν σ’ εκείνον, εκτός από την άγρυπνη αίσθηση της επισφάλειας των πραγμάτων, μια βαθιά εξοικείωση με τις ταινίες, με το υλικό τους, τη φωτεινή τους λάμψη, την απώλεια της λάμψης τους, με τον ρυθμό του ξετυλίγματος μιας μπομπίνας, τη ροή των εικόνων που γεμίζουν ένα λεπτό χρόνου προβολής [...] Αυτή η εξοικείωση πηγάζει από μια “φυσική”, θα λέγαμε, γνώση των ταινιών [...] Αυτό είναι που του επιτρέπει να απαντήσει με ηρεμία στο ερώτημα που θέτει στον εαυτό του: ποιες είναι οι δέκα καλύτερες ταινίες στον κόσμο (και όχι, όπως έγινε πρόσφατα, οι δέκα πιο σημαντικές —κάτι που δεν είναι ευθύνη κανενός); “Οι δέκα καλύτερες ταινίες στον κόσμο είναι οι δέκα ταινίες του Τσάπλιν”». Απόσπασμα από κείμενο που δημοσιεύτηκε αρχικά στο «La Persistance des images» (Cinémathèque française, 1996).
Ο Χάρι Φίσμπαχ (1921-2010) γεννήθηκε στις Βρυξέλες. Ήταν παραγωγός και σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ Μιλώντας για κινηματογράφο (1977-1979). Έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο Τορόντο του Καναδά.
