Μια μυστική εξομολόγηση της πρωτοπόρου φεμινίστριας σκηνοθέτριας Αντουανέττας Αγγελίδη στην κόρη της, Ρέα Βαλντέν, και στον κόσμο. Η ταινία είναι αυτοαποκάλυψη της Αγγελίδη, αλλά και περφόρμανς και αυτοσκηνοθεσία. Και διαθήκη. Ένας προσωπικός λόγος για την τέχνη και τη ζωή, για τον βιασμό και την τύφλωση, αλλά και για την ανθρώπινη αλληλεγγύη και την απελευθερωτική εμπειρία του να βλέπεις τον κόσμο από την αρχή. Ακόμα, αποτελεί ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για το βλέμμα της, που γνέφει προς τις ίδιες της τις κινηματογραφικές τεχνικές. Γυρισμένη χωρίς συνεργείο, σε ένα μόνο δωμάτιο, στη διάρκεια της καραντίνας, είναι μια ταινία για τον εσωτερικό κόσμο, τον μυστικό τόπο όπου βρίσκεις το Άλλο.