Η ταινία σχεδιάστηκε ως μέρος μιας έκθεσης για τον Καράξ στο Kέντρο Πομπιντού, το οποίο είχε ζητήσει από τον σκηνοθέτη να απαντήσει οπτικοακουστικά στην ερώτηση: «Πού βρίσκεσαι, Λεός Καράξ;» H έκθεση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά ο δημιουργός απάντησε με ένα μεσαίου μήκους κινηματογραφικό δοκίμιο για την εξουσία, την πολιτική και τη δημιουργία εικόνων, μια αυτοπροσωπογραφία με αναφορές σε βιώματα, επιρροές και στο κινηματογραφικό έργο του, καθώς και αποτίοντας φόρο τιμής στον ύστερο Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Το γκονταρικό ύφος προκύπτει από τη συναρμολόγηση αρχειακού υλικού από ταινίες και πολιτικά γεγονότα, από την άλλοτε δεικτική και άλλοτε κρυπτική αφήγηση του Καράξ και από τη γραφιστική επεξεργασία των εικόνων. Πρόκειται για μια παιχνιδιάρικη, λοξή, αλλά και ειλικρινά στοχαστική ταινία. Για τον Καράξ, ο υπερθεαματικός σύγχρονος κόσμος των εικόνων μάς καθιστά τυφλούς σχετικά με τους κινδύνους του φασισμού αλλά και τις ενδείξεις της επιμένουσας ομορφιάς στην καθημερινή μας ζωή.