Από τη δεκαετία του 1980 και παράλληλα με τις σημαντικές νίκες του φεμινισμού, ορισμένες αξιόλογες κινηματογραφικές παραγωγές, οι οποίες κατηγοριοποιήθηκαν και έγιναν ευρέως αποδεκτές ως «Ταινίες Γυναικών», βρήκαν τη θέση τους στην ιστορία του τουρκικού κινηματογράφου. Η ταινία Scenes I Imagine εξετάζει γιατί οι «κουίρ συνδηλώσεις / ενδεχομενικότητες» που συνεπάγονται οι λεγόμενες «Ταινίες Γυναικών» απεικονίζονται ως φιλία, συντροφικότητα ή γυναικεία αλληλεγγύη, καθώς και γιατί αναπαριστούν, αλλά συνάμα δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν τις κουίρ σχέσεις. Η ταινία Scenes I Imagine ακολουθεί αυτήν τη διερώτηση εστιάζοντας σε τρεις ταινίες αυτής της εποχής. Αντί να επιδιώκει καταληκτικά ή απόλυτα συμπεράσματα εκ των προτέρων, η ταινία προχωρά ένα βήμα πέρα από τον υπαινιγμό και προς τη φαντασία. Αναφορικά με το γεγονός ότι στον τουρκικό κινηματογράφο, οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις είναι ορατές σε συγκεκριμένες μορφές, ενώ οι κουίρ σχέσεις απλά υπαινοούνται, παρακολουθούμε ξανά τρεις ταινίες (το “Dul Bir Kadın” (1985) και το “Kadının Adı Yok” (1988) του Atıf Yılmaz, και το “İki Kadın”(1992) του Yavuz Özkan), όπου παρουσιάζουνται αμφίσημες σεξουαλικότητες.

#queercinema #women'sfilms #queerimplications #turkishcinema

Παρακολουθήστε την ταινία διαδικτυακά εδώ