Η σιωπή στην Ελλάδα σαν να έγινε περισσότερη, πιο θλιμμένη και βαθύτερη, όταν ανακοινώθηκε σήμερα, Σάββατο 5 Οκτωβρίου του 2024, ο θάνατος του εξέχοντος μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα, λίγο πριν συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής. Στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας, ο πολυβραβευμένος μουσικός, συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας έκανε το βίο μας αξιοβίωτο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με μια μουσική πλημμύρα τραγουδιών κάθε είδους, από λαϊκά μέχρι τζαζ, κι από ποπ μέχρι σάουντρακς για το σινεμά, ξορκίζοντας όμορφα τη σιωπή γύρω και μέσα μας.

Στενός συνεργάτης του Φίνου, έγραψε μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ποιος δεν θυμάται τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη Γοργόνες και Μάγκες και Οι Θαλασσιές οι Χάντρες; Μεγάλη υπήρξε και η συμβολή του στο ελληνικό νουάρ της δεκαετίας του ‘60 (Εγκλημα στα Παρασκήνια,  Εφιάλτης, Ίλιγγος και πολλά άλλα).

Στις ταινίες του συγκαταλέγονται πασίγνωστα φιλμ: Νόμος 4000, Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο, Η Παριζιάνα, Οι Κύριες της Αυλής, Στεφανία...

Έγραψε τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ: "Άγαλμα", "Καινούριο φεγγάρι", "Χίλιες βραδιές", "Του αγοριού απέναντι", "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου", "Τι σου'κανα και πίνεις", "Τόσα καλοκαίρια", "Ξημερώνει Κυριακή".

Ο δίσκος του «Δρόμος» έγινε ο εμπορικότερος της ελληνικής δισκογραφίας.

Έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις, ο κινηματογραφικός Μίμης Πλέσσας, ανανεωτής των εγχώριων ακουσμάτων, ένας άνθρωπος που διακρινόταν, μεταξύ άλλων, για την εργατικότητα, την υπερπαραγωγικότητα, την ευφυία και την ευαισθησία του, κατάφερε κάτι μοναδικό: να μας κάνει να ανακαλούμε στο νου και την ψυχή μας θρυλικές ταινίες μέσα από την μουσική τους...
Σκιαγραφώντας με νότες την ελληνική ψυχή.