Ενότητα 2: Γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο

Παραμονή πρωτοχρονιάς του 1977. Μια ομάδα κυνηγών βρίσκει, μέσα στο πυκνό χιόνι κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, το πτώμα ενός αντάρτη του εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο από την πληγή του, παρόλο που έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Οι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, πολιτικής και οικονομικής (μαζί τους όμως και ένας «ανανήψας “αριστερός”») μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη από τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και το φόβο του παρελθόντος. Μπροστά σε ένα μεγάλο δικαστήριο της Ιστορίας, που λαμβάνει χώρα στη σάλα χορού του ξενοδοχείου, οι καταθέσεις τους μετατρέπονται σε ζωντανούς εφιάλτες της συλλογικής τους συνείδησης.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (1935-2012) θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Παρίσι (Σορβόνη και IDHEC). Οι συνολικά δεκαπέντε ταινίες του έχουν προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις, ενώ ο ίδιος και το έργο του κατέχουν σημαντική θέση στη διεθνή βιβλιογραφία. Στο έργο του διαπραγματεύτηκε με αριστουργηματικό τρόπο τις έννοιες της ιστορίας, του μύθου και του χρόνου. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Αναπαράσταση (1970), Ο θίασος (1975), Ο Μεγαλέξαντρος (1980), Τοπίο στην ομίχλη (1988), Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995) και Μία αιωνιότητα και μία μέρα (1998). Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος διετέλεσε Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της Ταινιοθήκης μέχρι τον θάνατο του.