Ενότητα 2: Γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο

Η ταινία αναφέρεται σε ένα βαθύ ανέφικτο έρωτα μέσα σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Μια γυναίκα διατηρεί σχέσεις με δύο άντρες, χωρίς κανείς από τους τρεις να μπορεί να πλησιάσει πραγματικά τον άλλο, χωρίς κανείς να μπορεί να ξεπεράσει τις αναστολές του. Η Θεοδωράκη είχε πει για την ταινία: «Είναι μια ταινία για το φόβο, για τις σχέσεις που σταματούν λίγο πριν την επαφή, για τους ανθρώπους που έγιναν παθητικοί παρατηρητές των γεγονότων και της ίδιας τους της ζωής». Σύμφωνα με τη Μαρία Κομνηνού, στην ταινία η δημιουργός υπονομεύει τα συμβατικά φεμινιστικά στερεότυπα περί σεξουαλικής απελευθέρωσης και υφαίνει μια περίπλοκη μεταμοντέρνα ηρωίδα: «Η δυσφορία της δεν πηγάζει από κάποια θυματοποίηση που υφίσταται από τον κοινωνικό περίγυρο για το ερωτικό της τρίγωνο, αλλά από το γεγονός ότι βιώνει μια υπαρξιακή αγωνία την οποία δεν μπορεί να ξεπεράσει».

Η Στέλλα Θεοδωράκη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο. Στη συνέχεια σπούδασε αισθητική του κινηματογράφου στη Σορβόνη. Η διδακτορική της διατριβή έχει εκδοθεί στα ελληνικά με τίτλο «Κινηματογραφικές πρωτοπορίες» (Νεφέλη, 1990). Έχει διδάξει κινηματογράφο σε διάφορα ελληνικά πανεπιστήμια. Μαζί με τον Θάνο Αναστόπουλο έχουν την εταιρεία παραγωγής Φαντασία Οπτικοακουστική ΕΠΕ, με πολλές συμμετοχές και βραβεία σε εγχώρια και μεγάλα διεθνή φεστιβάλ. Στη φιλμογραφία της περιλαμβάνονται αρκετές μικρού μήκους ταινίες και ντοκιμαντέρ, καθώς και οι μεγάλου μήκους ταινίες: Πάρα λίγο, πάρα πόντο, πάρα τρίχα (2002), Ricordi mi (2009), Ημερολόγια αμνησίας (2012) και Ελεύθερο θέμα (2018).