Σάββατο 25/06 στις 21:00 // Θερινός Κινηματογράφος Λαΐς

Η Στέλλα (Μελίνα Μερκούρη) είναι τραγουδίστρια στο νυχτερινό κέντρο Παράδεισος. Σχετίζεται με τον Αλέκο (Αλέκος Αλεξανδράκης), γόνο πλούσιας οικογένειας, αλλά αποφασίζει να θέσει τέρμα στον δεσμό τους, πριν επέλθει η φθορά. Ο Μίλτος (Γιώργος Φούντας), ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, την πολιορκεί. Η Στέλλα αρχικά τον αποφεύγει. Αργότερα θα υποκύψει στη γοητεία του. Όμως, θέτει τους δικούς της όρους, προκειμένου να συνεχιστεί η σχέση τους.

Διαβάζοντας το θεατρικό έργο του Καμπανέλλη «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», ο Κακογιάννης φαντάστηκε αμέσως μια νέα γυναίκα που επαναστατεί ενάντια στο περιβάλλον της και στην κοινωνία, μια γυναίκα που ζει ελεύθερα τη ζωή της και δεν δέχεται κανέναν δεσμό που να μην επιβάλλεται από την καρδιά και τη συνείδησή της. Μια γυναίκα που στον έρωτα ενεργεί σαν άντρας, παίρνοντας την ηδονή όπου τη βρίσκει και σταματώντας μία σχέση τη στιγμή που το ερωτικό αντικείμενο παύει να της αρέσει. Μια γυναίκα αρχέτυπο του σημερινού κινήματος για τη γυναικεία απελευθέρωση, μια γυναίκα που δεν πιστεύει ότι αναπόφευκτη κατάληξη του έρωτα είναι ο γάμος. Σύμφωνα με την Αγλαΐα Μητροπούλου, «από το ζενερίκ έχουμε την εντύπωση του καινούργιου. Ο Κακογιάννης αφήνει τον Τσαρούχη να δώσει τον τόνο στον περίγυρο και να διαλέξει τους τόπους για το γύρισμα. Η μουσική του νερού τότε σύνθετη Μάνου Χατζιδάκι συνεισφέρει γενναιόδωρα και προικίζει τις εικόνες με μια μουσική πλαστικότητα που ξυπνάει μνήμες, φλογερές σαν επιθυμίες. Στο Φεστιβάλ Καννών του 1955 μίλησαν για αποκάλυψη όσον αφορά την Μελίνα Μερκούρη, και αρχαία τραγωδία, όσον αφορά το τέλος της ταινίας, κυρίως όμως γνώρισαν την ορμητική, ειλικρινή και ανήσυχη φύση της σύγχρονης Ελλάδας».