Ενότητα 1: Διάλογος μεταξύ Ταινιοθηκών: από τον Ανρί Λανγκλουά, τον Κλοντ Μπερί και τον Ζαν Ρους στον Κώστα Γαβρά

Η ντανταϊστική αυτή ταινία, απαρχή της λαμπρής σκηνοθετικής καριέρας του Ρενέ Κλερ, περιλαμβάνει παράλογες και ασύνδετες σκηνές ενός τρελού κυνηγητού, στις οποίες εμφανίζονται σημαντικές φυσιογνωμίες του παρισινού καλλιτεχνικού κόσμου: ο Φρανσίς Πικαμπιά και ο Ερίκ Σατί μεταφέρουν ένα κανόνι, ο Μαρσέλ Ντισάν και ο Μαν Ρέι παίζουν σκάκι, ο Μαρσέλ Ασάτ και ο Ζορζ Σαρενσόλ ακολουθούν μια κηδεία, κ.ά. Η ταινία βασίστηκε σε ένα σενάριο του Πικαμπιά και προοριζόταν για το διάλειμμα σε μια παράσταση ντανταϊστικού μπαλέτου. Ο Πικαμπιά ανέθεσε στον Κλερ να τη σκηνοθετήσει και ο Ερίκ Σατί συνέθεσε τη μουσική, ακολουθώντας τον ρυθμό των πλάνων της ταινίας, για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου. Πρόκειται για μια ταινία που, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Πικαμπιά, «δε σέβεται τίποτα άλλο, παρά το δικαίωμα να ξεκαρδιστεί κανείς στα γέλια».

Ο Ρενέ Κλερ (1898-1981) ήταν ένας σημαντικός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας και ηθοποιός. Αναγνωρίστηκε ως σκηνοθέτης βωβών ταινιών που ξεχώρισαν για το χιούμορ και τη φαντασία τους, ήδη από τη δεκαετία του 1920. Σημαντικές βωβές ταινίες του είναι η σουρεαλιστική ταινία επιστημονικής φαντασίας Το Παρίσι που κοιμάται (1924) (κυκλοφόρησε αργότερα και ως Η αόρατη ακτίνα) και το Διάλειμμα (1924), ενώ αξιοσημείωτη για την πλαισίωσή της με ήχο είναι η ταινία Κάτω από τις στέγες του Παρισιού (1930). Άλλες σημαντικές ταινίες του που συνδυάζουν το χιούμορ και το λυρισμό είναι: Ζήτω η ελευθερία! (1932), Παντρεύτηκα μια μάγισσα (1942) και Δέκα μικροί νέγροι (1945).