Σκηνοθεσία: Δ. Τσακίρη, Ρέζισσερ: Η. Παρασκευά, Φωτογράφος: Χ. Κοέρνερ, Μουσική: Δ. Λαυραγκά, Στάθενα: Σ. Δ. Δαμόγλου, Μήτρος: Δ. Τσακίρης, Κρουστάλλω: Νίνα Αφεντάκη, Γιάναινα: Αιμ. Μαρίκου, Μπαρμπα Χρόνης: Μ. Βλαχόπουλος;, Λιάκος: Μάνος Κατράκης, Γκέρλας: Σβορώνος Μπίστικος, Μήτρος: Δ. Μπάττης

Το επόμενο πρωί, έξω από το σπίτι της κυρά-Στάθενας, οι χωριανοί έχουν μαζευτεί για τις ετοιμασίες του γάμου. Ζητάνε από τον μπαρμπα-Χρόνη να τους τραγουδήσει τον γέρο-Δήμο. Ο γέροντας δεν τους χαλάει χατίρι: «Εγέρασα μωρέ παιδιά πενήντα χρόνια κλέφτης». Φοβούμενη για τον γιο της, η κυρά-Γιάναινα επισκέπτεται τη Στάθενα και πέφτει στα πόδια της, εκλιπαρώντας την να δώσει την Κρουστάλλω στον Λιάκο. Η Στάθενα αρνείται και η γριά, με αναθεματισμούς και κατάρες, ρίχνει το ένα από τα δύο στεφάνια στο πάτωμα. «Είμαστε και οι δύο χωρίς παιδιά». Η κυρά-Γιάναινα, φουρκισμένη, περνάει μέσα από το πλήθος που θα συνοδέψει τη νύφη στην εκκλησιά. Καθώς η Κρουστάλλω ετοιμάζεται να ανέβει στο στολισμένο άλογο, η γριά τη σπρώχνει και την προσπερνάει, μέσα στα επιφωνήματα του πλήθους. Ο Λιάκος μόνος στο βουνό τραγουδάει τον πόνο του, ακουμπισμένος στον κορμό ενός δέντρου. «Τσοπανόπουλο θλιμμένο, μέρα-νύχτα στο βουνό, έρμο κι απορφανεμένο, με τη μοίρα μου θρηνώ».

Συμμετέχουν: ΓΙΑΝΑΙΝΑ - ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ - ΛΙΑΚΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ - ΧΡΟΝΗΣ

Η κυρα-Στάθενα ανακοινώνει στον μπάρμπα-Χρόνη την άρνησή της να δώσει την κόρη της στον Μήτρο. «Πες του πως μετάνιωσα και δεν θα την παντρέψω. Ξέρω πως δεν την αγαπά, την παίρνει για το γινάτι». Ο μπαρμπα-Χρόνης προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη, επικαλούμενος τις συνέπειες. Το μαζεμένο πλήθος έξω από το σπίτι καλωσορίζει με ευχές τον Μήτρο, τον γαμπρό που καταφτάνει έφιππος. Ο Μήτρος μπαίνει στο σπίτι και βλέπει μόνο ένα στεφάνι. Ο μπαρμπα-Χρόνης, τρέμοντας, του ανακοινώνει την απόφαση της Στάθενας. Ο Μήτρος της ζητάει το λόγο. Στο διπλανό δωμάτιο, η Στάθενα του αποκαλύπτεται. Ο Μήτρος δεν την πιστεύει. «Εκείνη π’ αγαπούσες χρόνια, γυρεύει να σε πάρει». Ο Λιάκος αποκαμωμένος πλησιάζει τον κόσμο που έχει μαζευτεί μπροστά στο σπίτι της νύφης για το γαμήλιο τραγούδι. Η Μάρω, η κυρά-Στάθενα τραγουδάει στον Μήτρο το τραγούδι της, όπως και τότε στην ακροποταμιά. Ο Μήτρος την αναγνωρίζει και την αγκαλιάζει με δάκρυα στα μάτια. «Ο ουρανός γεράματα δεν έχει». Ο Λιάκος μπαίνει στο σπίτι της κυρά-Στάθενας. Ο Μήτρος κάνει να τραβήξει το μαχαίρι. Ο Λιάκος τον παρακαλεί να τον σκοτώσει. Ο Μήτρος του δίνει συγχώρεση. Αγκαλιασμένοι και οι τρεις κατευθύνονται προς το συναγμένο πλήθος. Ο Μήτρος απευθυνόμενος στον μπάρμπα-Χρόνη και τους χωριανούς: «Διπλά να ’ναι τα στέφανα, διπλός θα γίνει ο γάμος». Τα δύο ζευγάρια αγκαλιάζονται. Διπλή χαρά. «Να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά». Ο Χρόνης, κορυφαίος του χορού, δίνει τις ευχές, ενώ το πλήθος συναινεί με επευφημίες.

Συμμετέχουν: ΛΙΑΚΟΣ - ΜΗΤΡΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ -ΧΡΟΝΗΣ

Οι oρεινές περιοχές του Μόρνου, με πανοραμικό. Ο Μήτρος, νεαρό τσοπανόπουλο στην αρχή της εφηβείας, ενώ φυλάει ένα κοπάδι πρόβατα, ακούει το τραγούδι μιας βοσκοπούλας. Η Μάρω, η βοσκοπούλα, με το κοπάδι της. Οι δύο νέοι συναντιούνται στις όχθες ενός μικρού ποταμού και ο Μήτρος εξομολογείται στη Μάρω τον έρωτά του. Αυτή του αποκρίνεται τρυφερά μ’ ένα φιλί και απομακρύνεται λέγοντάς του πως «για της αγάπης τον καημό είσαι μικρός ακόμα».

Συμμετέχουν: ΜΑΡΩ - ΜΗΤΡΟΣ

Περνούν αρκετά χρόνια. Τώρα ο Μήτρος, πλούσιος αρχιτσέλιγκας, γυρίζει με τα κοπάδια του στις πλαγιές των βουνών. Γερμένος στον κορμό ενός δέντρου τραγουδά το «Μια βοσκοπούλα αγάπησα». Ο Μήτρος συναντά τον βοσκό Κώστα που οδηγεί το κοπάδι του προς τα λιβάδια. Ο Κώστας καλεί τον Μήτρο στο χωριό όπου έχει πανηγύρι. Οι γυναίκες του χωριού πλένουν τα ρούχα στο ποτάμι. Οι γυναίκες, ζαλωμένες με τα σύνεργά τους και τα κοφίνια με τα πλυμένα ρούχα, επιστρέφουν στο χωριό. Η Μάρω, που στο μεταξύ τη φωνάζουν κυρα-Στάθενα, στην αυλή του σπιτιού της. Ανεβαίνει τις σκάλες. Μέσα στο σπίτι της, η κόρη της η Κρουστάλλω, μια όμορφη νέα, δουλεύει στον αργαλειό. Μέσα στα νήματα του αργαλειού, η μνήμη της ξετυλίγει επίσης εικόνες από τις συναντήσεις της στην ακροποταμιά με τον Λιάκο, ένα νεαρό τσοπάνο. Οι δύο νέοι (Κατράκης-Αφεντάκη) φιλιούνται. Τα κοπάδια του Μήτρου περνάνε την πλαγιά, κατευθυνόμενα προς το χωριό.

Συμμετέχουν: ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ - ΚΩΣΤΑΣ - ΛΙΑΚΟΣ - ΜΗΤΡΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ (ΜΑΡΩ)

Η κυρα-Γιάναινα, μητέρα του Λιάκου, βλέπει το ίδιο βράδυ στον ύπνο της ένα κακό όνειρο. Πετάγεται πάνω τρομαγμένη. Καθώς τα κοπάδια περνάνε από τον ποταμό Μόρνο, μια ξύλινη γέφυρα σπάει. Ο Λιάκος, το νεαρό τσοπανόπουλο, μαζί με δεκατρία πρόβατα πέφτουν στα επικίνδυνα νερά του ποταμού. Ο Μήτρος βουτάει και τον σώζει από βέβαιο πνιγμό.

Συμμετέχουν: ΓΙΑΝΑΙΝΑ - ΛΙΑΚΟΣ -ΜΗΤΡΟΣ

Η κυρα-Γιάναινα διηγείται στις γυναίκες του χωριού, που έχουν μαζευτεί στη βρύση, το όνειρο της προηγούμενης νύχτας. Η κυρα-Στάθενα πηγαίνει ν’ ανάψει κερί στον Αϊ-Λια για την κόρη της την Κρουστάλλω η οποία μοιάζει να πάσχει από μελαγχολία. Μαθαίνοντας τα νέα για το κακό όνειρο της γερόντισσας, της λέει πως θα ανάψει ένα κερί και για τον Λιάκο. Η Κρουστάλλω πηγαίνει με τη στάμνα στη βρύση για νερό. Μαθαίνει τυχαία από ένα συγχωριανό πως ο Λιάκος έπεσε με τα πρόβατα στο ποτάμι, και λιποθυμάει. Ένας βοσκός κι ο μπαρμπα-Χρόνης, θείος της κυρα-Στάθενας, συζητούν στη βρύση για το περιστατικό και για το πώς ο Μήτρος βούτηξε στο ποτάμι και γλίτωσε τον Λιάκο. Η Κρουστάλλω, που στο μεταξύ έχει συνέλθει, πλησιάζει χαρούμενη στη βρύση. Καταφτάνει και ο Μήτρος ο οποίος, σε ένδειξη θαυμασμού για την ομορφιά της κόρης, της προσφέρει έναν ασημένιο σταυρό. Η Κρουστάλλω, με τη στάμνα στον ώμο, επιστρέφει σπίτι της. Κοιτάζεται, έχοντας το σταυρό στο στήθος, στον καθρέφτη της. Μόλις η κυρα-Στάθενα μαθαίνει τον δωρητή, της λέει να βγάλει το σταυρό γιατί είναι ντροπή. Μητέρα και κόρη κάθονται αγκαλιασμένες και η Στάθενα της λέει πως άναψε δυο κεριά: ένα για την Κρουστάλλω και ένα για τον Λιάκο.

Συμμετέχουν: ΓΙΑΝΑΙΝΑ - ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ -ΜΗΤΡΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ - ΧΡΟΝΗΣ

Η Κρουστάλλω, στον κήπο του σπιτιού της, τραγουδάει ένα ερωτικό τραγούδι για τον Λιάκο. Καταφτάνει ο Λιάκος και της διηγείται το περιστατικό με τον Μήτρο στο ποτάμι. Η Κρουστάλλω τού δείχνει τότε το σταυρό που της χάρισε ο Μήτρος. Παρακινημένη απ’ το φλογισμένο βλέμμα του αγαπημένου της, η Κρουστάλλω του δίνει το σταυρό για να τον επιστρέψει στον Μήτρο. Από το παράθυρο του σπιτιού, η κυρα-Στάθενα βλέπει τους δύο νέους να φιλιούνται στο φράχτη. Διώχνει με σκληρά λόγια τον Λιάκο που αποχωρεί με αξιοπρέπεια, ενώ η Κρουστάλλω κλαίει.

Συμμετέχουν: ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ - ΛΙΑΚΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ

Η κυρα-Στάθενα βρίσκει τον θείο της μπαρμπα-Χρόνη και του διηγείται τι συνέβη. Πρέπει να βρουν επειγόντως γαμπρό για την Κρουστάλλω. Αφού η μητέρα απορρίπτει τους προτεινόμενους από τον Χρόνη υποψήφιους γαμπρούς, του ζητάει να βρει τον Μήτρο, τον πλούσιο αρχιτσέλιγκα, και να τον φέρει σπίτι. Παρά τις αναστολές του, ο Χρόνης τελικά δέχεται. Οι χωρικοί κατευθύνονται προς την πλατεία του χωριού όπου θα γίνει το πανηγύρι. Ο μπαρμπα-Χρόνης πηγαίνει τον Μήτρο στο σπίτι της ανιψιάς του, της κυρα-Στάθενας. Κάθονται οι τρεις τους στην αυλή. Στην πρόταση του Χρόνη να παντρευτεί την Κρουστάλλω, «την τσούπρα που είδε στη βρύση», ο Μήτρος του λέει πως του θύμισε τη Μάρω, τη γυναίκα που αγάπησε στα νιάτα του κι εκείνη τον αρνήθηκε. Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η κυρα-Στάθενα ξεσπάει σε λυγμούς. Κρύβοντας την ταυτότητά της, του λέει πως η Μάρω πέθανε εδώ και δέκα χρόνια.

Συμμετέχουν: ΜΗΤΡΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ (ΜΑΡΩ) - ΧΡΟΝΗΣ

Η μητέρα του Λιάκου συναντά τον Μήτρο στην πλατεία του χωριού. Ο πλούσιος τσέλιγκας της δίνει ένα μαχαίρι, λέγοντας πως προβιβάζει τον γιο της σε υπηρέτη (μπιστικό) του. Ξεκινάνε οι χοροί του πανηγυριού στην πλατεία του χωριού. Ο Λιάκος επιστρέφει τον χρυσό σταυρό στον Μήτρο, λέγοντας πως η καρδιά της Κρουστάλλως είναι δοσμένη αλλού. Οι δύο άντρες συγκρούονται. Αψηφώντας τα λόγια του Λιάκου, ο Μήτρος δίνει εντολή να φέρουν τη μέλλουσα γυναίκα του, την Κρουστάλλω. Ο Λιάκος αποχωρεί απελπισμένος. Ο αγγελιοφόρος του Μήτρου φέρνει το σταυρό του αφεντικού στο σπίτι της Στάθενας, λέγοντας πως περιμένει την κόρη της για να τη χορέψει στη γιορτή. Σε μια άκρη της ταβέρνας, ο Λιάκος κάθεται μόνος και πίνει. Δείχνει μεθυσμένος. Έρχεται η μητέρα του με το μαχαίρι-δώρο του Μήτρου και την παραγγελιά πως τον θέλει για υπηρέτη-βοηθό του. Ο Λιάκος κρύβει το πρόσωπο στα χέρια του. Κατ’ απαίτηση των πανηγυριστών (ο χορός των χωρικών), ο μπάρμπα-Χρόνης, μ’ ένα έγχορδο παραδοσιακό όργανο, τραγουδάει τον «Ποταμό»: «Ποταμέ, πάρε με στα νερά σου, στα κλωθογυρίσματά σου». Ο Λιάκος στην ταβέρνα κατεβάζει τα ποτήρια με το κρασί, το ένα μετά το άλλο. Ένας φίλος του προσπαθεί να του περιορίσει το ποτό, προειδοποιώντας τον. Βλέποντας πως οι νουθεσίες του δεν πιάνουν, αποχωρεί. Στο θολωμένο μυαλό του Λιάκου στριφογυρνάει ο χορός του Μήτρου με την αγαπημένη του. Σηκώνεται τρεκλίζοντας και πηγαίνει προς το κέντρο της πλατείας. Ο Λιάκος δίνει εντολή να σταματήσουν τα όργανα. Ο Μήτρος, που σέρνει το χορό, τον ρίχνει ενοχλημένος στο χώμα απειλώντας τον. Ο Λιάκος του επιτίθεται με το μαχαίρι-χάρισμα, αλλά οι άντρες του χωριού τον αφοπλίζουν. Η Κρουστάλλω λιποθυμάει κατά τη διάρκεια του χορού των γυναικών. Ο Μήτρος δίνει εντολή ν’ αρχίσουν οι ετοιμασίες για το γάμο που θα γίνει την επόμενη μέρα.

Συμμετέχουν: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΜΗΤΡΟΥ - ΓΙΑΝΑΙΝΑ - ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ - ΛΙΑΚΟΣ - ΜΗΤΡΟΣ - ΣΤΑΘΕΝΑ (ΜΑΡΩ)-ΦΙΛΟΣ ΛΙΑΚΟΥ - ΧΡΟΝΗΣ

Η Κρουστάλλω, νύχτα στο κρεβάτι της, δεν μπορεί να κοιμηθεί. Δείχνει να υποφέρει. Ακούγοντας το σκυλί να γαβγίζει τρέχει στο παράθυρο. Στο δρόμο στέκεται ο Λιάκος. Μ’ ένα σάλτο μπαίνει απ’ το παράθυρο στο δωμάτιο. Η Κρουστάλλω του υπόσχεται να τον ακολουθήσει όπου κι αν αυτός πάει. Ο Λιάκος, ντροπιασμένος που τράβηξε μαχαίρι ενάντια στον ευεργέτη και σωτήρα του, της λέει πως αυτό δεν γίνεται και πως θα πρέπει να παντρευτεί τον Μήτρο.

Συμμετέχουν: ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΩ - ΛΙΑΚΟΣ