Ενότητα 1: Διάλογος μεταξύ Ταινιοθηκών: από τον Ανρί Λανγκλουά, τον Κλοντ Μπερί και τον Ζαν Ρους στον Κώστα Γαβρά

Ένας καθολικός μηχανικός, λίγο πριν παντρευτεί, δέχεται την πρόσκληση του φίλου του, μαρξιστή καθηγητή φιλοσοφίας και μελετητή του αιρετικού καθολικού φιλοσόφου Πασκάλ, για δείπνο στο σπίτι της χειραφετημένης Μοντ. Όλο το βράδυ, οι τρεις πρωταγωνιστές μιλούν για τον Θεό, την πίστη, την εγκράτεια, το σεξ, την αναγκαιότητα, την τύχη, τη βούληση. Ο πρωταγωνιστής θα παρεξηγήσει τον ελευθεριακό χαρακτήρα της Μοντ και θα στραφεί σε μια φίλη της. Πολύ αργότερα θα καταλάβει την πλάνη του. Η ταινία αποτελεί τον τρίτο από τους «Έξι μύθους περί ηθικής» του καθολικού Ρομέρ, ο οποίος, μέσα από τις εικόνες και τα λόγια των σκεπτόμενων συνομιλητών, στοχάζεται και αφήνει ανοιχτό το ζήτημα της αληθινής πίστης.

Ο Ερίκ Ρομέρ (1920-2010) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γαλλικής Nouvelle Vague. Από το 1957 έως το 1963 υπήρξε αρχισυντάκτης του επιδραστικού κινηματογραφοφιλικού περιοδικού Cahiers du Cinéma. Άρχισε να μεταφράζει τα κινηματογραφικά μανιφέστα του σε κινούμενες εικόνες και ξεχώρισε από τους άλλους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague με το ήπιο υπαρξιακό και φιλοσοφικό ύφος των ταινιών του. Στις σειρές ταινιών «Έξι μύθοι περί ηθικής», «Κωμωδίες και γνωμικά», «Ιστορίες των τεσσάρων εποχών» αλλά και στις υπόλοιπες ταινίες του, η καθολική του πίστη μετουσιώνεται στη σπουδή της ευαλωτότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. Γύρισε συνολικά περίπου τριάντα μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες.