Ενότητα 2: Γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο
Η ταινία αναφέρεται στη γνωστή «υπόθεση Πολκ», τη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζωρτζ Πολκ που είχε έρθει στην Ελλάδα για να πάρει συνέντευξη από τον Μάρκο Βαφειάδη και κατά μυστηριώδη τρόπο βρέθηκε δολοφονημένος, αλλά και στον τότε πρόσφατο Πόλεμο των Έξι Ημερών (1967). Στην ταινία, ένας δημοκρατικός δημοσιογράφος, ο Αίμος Βαγενάς, συλλαμβάνεται με την κατηγορία της συμμετοχής στη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου, με τον οποίο ήταν φίλοι. Η ενοχή του δεν αποδεικνύεται και αφήνεται προσωρινά ελεύθερος. Με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα αρχίζει να ερευνά την υπόθεση για την οποία κατηγορήθηκε, όμως αντιλαμβάνεται ότι οι Αρχές επιδιώκουν τη συγκάλυψη της αλήθειας και την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Η ταινία, με επιδράσεις από τον Γκοντάρ, αποτελεί επίσης την πρώτη απεικόνιση του φοιτητικού κινήματος αλλά και των αυταρχικών μεθόδων της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ο Δήμος Θέος (1935-2019) γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Το 1953 ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες του εμπορικού κινηματογράφου. Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά ήταν το μικρού μήκους πολιτικό ντοκιμαντέρ για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, 100 ώρες του Μάη (1963), το οποίο συν-σκηνοθέτησε με τον Φώτο Λαμπρινό. Το 1967, ξεκίνησε την ταινία Κιέριον, την οποία δεν ολοκλήρωσε, λόγω της δικτατορίας, ενώ διέφυγε στο εξωτερικό. Το Κιέριον αποτελεί ίσως την πρώτη ελληνική πολιτική ταινία, ενώ παράλληλα εγκαινίασε τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, παίρνοντας μάλιστα ειδική τιμητική διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το 1968. Σκηνοθέτησε, επίσης, τις ταινίες Διαδικασία (1976), Καπετάν Μεϊντάνος (1987) και Ελεάτης Ξένος (1996). Πρωτοπόρος και αιρετικός, υπηρέτησε ένα σινεμά δοκιμιακό, ερχόμενος σε ρήξη τόσο με το κυρίαρχο μοντέλο παραγωγής ταινιών, όσο και με τις κυρίαρχες ιδεολογίες της μεταπολίτευσης.
