Πρόκειται για ένα ποιητικό, πειραματικό δοκίμιο πάνω στην απαγορευμένη επιθυμία και την αντίσταση. Αντλώντας έμπνευση από τον μετεπαναστατικό ιρανικό κινηματογράφο, τα εικονογραφημένα χειρόγραφα και το προσωπικό της αρχείο, η Μαριάμ Ταφακορί συνθέτει μια στοιχειωτική αλληγορία γύρω από την Ντάρια, μια συγγραφέα καταδικασμένη για την ομοερωτική της ιστορία αγάπης. Μέσα από εικόνες καθηλωμένων σωμάτων και ανθισμένων λουλουδιών, η ταινία πλέκει τον έρωτα με τη βία, τη μνήμη με τη λήθη, μεταμορφώνοντας τον γυναικείο πόνο σε πράξη ανυπακοής και επιβίωσης.

Η Mαριάμ Ταφακορί, γεννημένη και μεγαλωμένη στο Ιράν, εργάζεται στον χώρο του κινηματογράφου και της περφόρμανς. Προβολές ταινιών της έχουν πραγματοποιηθεί στο MoMA, το BOZAR, την Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης και το Μουσείο της Ακαδημίας, ενώ έχουν επίσης παρουσιαστεί στην Tate Modern, στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών των Καννών, στο Λοκάρνο, στο Τορόντο και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης. Τα βραβεία της περιλαμβάνουν το Gold Hugo (Σικάγο), το Tiger Short Award (IFFR) και το βραβείο Καλύτερης Πειραματικής Ταινίας (MIFF). Το 2024, έλαβε το βραβείο Film London Jarman. Το έργο της έχει παρουσιαστεί στον Guardian, στη Le Monde και στα Cahiers du Cinéma.