Ενότητα 2: Γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο
Αθήνα, μεσάνυχτα. Σε κάποιο απόμερο δρομάκι, μια όμορφη κοπέλα, η Ελένη Χαλκιά, μαχαιρώνεται θανάσιμα από έναν άγνωστο που αμέσως εξαφανίζεται τρέχοντας μέσα στο σκοτάδι. Ο νεαρός Ιωάννης Ζάχος, χωρίς ψυχική και σεξουαλική ισορροπία, φαντασιώνει συχνά ότι σκοτώνει όμορφες γυναίκες, σε μια προσπάθεια να επιβεβαιώσει τον ελλειμματικό ανδρισμό του και το πάθος του για εξουσία. Όταν συλλαμβάνεται, ομολογεί τα εγκλήματά του, προς μεγάλη ανακούφιση της Αστυνομίας που έχει κατηγορηθεί από τον Τύπο για αναποτελεσματικότητα. Στη δίκη που ακολουθεί, ο δράστης αναπαριστά με αντιφάσεις ό,τι έχει ήδη διαβάσει από τον Τύπο και η προσπάθεια για αναζήτηση της αλήθειας μένει μετέωρη, αποκαλύπτοντας όμως ανάγλυφα τη σύγκρουση του ατόμου με την κοινωνία.
Η Τώνια Μαρκετάκη (1942-1994) σπούδασε κινηματογράφο στη σχολή ΙDΗΕC στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα εργάστηκε ως καλλιτεχνική συντάκτρια και κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά, και συνδέθηκε με το περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος». Η πρώτη της μικρού μήκους ταινία ήταν Ο Γιάννης και ο δρόμος (1967). Στη διάρκεια της δικτατορίας, διέφυγε αρχικά στο Παρίσι, έπειτα στο Λονδίνο και τελικά εγκαταστάθηκε στην Αλγερία, όπου εργάστηκε σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ για την αγροτική ζωή. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα σκηνοθέτησε την ταινία Ιωάννης ο βίαιος, ορόσημο του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου και λίγο αργότερα την τηλεοπτική σειρά Λεμονοδάσος (1978), καθώς και τις ταινίες Η τιμή της αγάπης (1983) και Κρυστάλλινες νύχτες (1992). Ασχολήθηκε, επίσης, με το θέατρο και τη μετάφραση. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου, όχι μόνο για το ταλέντο και την ευαισθησία της, αλλά και για τη στάση και το ήθος της στη ζωή και την τέχνη.
