Η πρώτη ταινία της Φρίντας Λιάππα, «Μετά σαράντα μέρες», αναφέρεται σε έναν στρατιώτη που περιφέρεται στην πόλη της Αθήνας κατά τη διάρκεια της άδειας του. Η ταινία είναι δομημένη σε κυκλικό μοτίβο, καθώς ο στρατιώτης περιφέρεται από το στρατόπεδο στο στάδιο, στους δρόμους της Αθήνας, σε καφετέριες, σε μια ταβέρνα, ένα πάρκο, έναν κινηματογράφο και έναν οίκο ανοχής και τελικά επιστρέφει στο στρατόπεδο. Ο σκηνοθέτης φαίνεται να καθοδηγεί τον στρατιώτη σε διάφορα σημεία της πόλης για να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα της εποχής στο κινηματογραφικό κάδρο. Σε αυτό συμβάλλουν τα πλάνα που ενσωματώνονται στην αφήγηση, τα οποία καταγράφουν πραγματικά γεγονότα της περιόδου. Αυτός ο ντοκιμαντερίστικος χαρακτήρας της ταινίας κυριαρχεί σε όλη την περιπλάνηση του στρατιώτη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι αρκετά πλάνα της ταινίας τραβήχτηκαν κρυφά, ιδιαίτερα εκείνα που απαθανάτιζαν τις περιπολίες των «ανδρών της ESA». Υπενθυμίζεται έτσι στον θεατή ότι η ταινία γυρίστηκε στην καρδιά της δικτατορίας, αντιστρέφοντας, τολμώ να πω, τους όρους της ανελευθερίας και του εγκλεισμού από το στρατόπεδο στην ελεγχόμενη από την αστυνομία ζωή στην πόλη. (Θεμέλη, Ε. 2017)
Η Φρίντα Λιάππα (1948-1994) γεννήθηκε στη Μεσσήνη. Το 1968, ενώ σπούδαζε φιλολογία στην Αθήνα, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τη δικτατορία και κατέφυγε στο Λονδίνο, όπου σπούδασε κινηματογράφο. Διατέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος». Σκηνοθέτησε τις μικρού μήκους ταινίες: Μετά σαράντα μέρες (1972), Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις (1977), Απεταξάμην (1980), καθώς και τις μεγάλου μήκους ταινίες Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί (1981), Ήταν ένας ήσυχος θάνατος (1986), Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης (1991), καθώς και πολλά τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της εκπομπής της ΕΡΤ «Παρασκήνιο». Δημοσίευσε αρκετές ποιητικές συλλογές, διηγήματα και ένα μυθιστόρημα. Θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές ελληνίδες δημιουργούς -κατάφερε να μπολιάσει τον ρεαλισμό με μία ποιητική οπτική. Με το έργο αλλά και την προσωπικότητά της “εισέβαλε” σε έναν κατ’ εξοχήν ανδροκρατούμενο χώρο.
