Γυρίζοντας μια αυτοβιογραφική επιστημονική φαντασία, ο σκηνοθέτης Γκουίντο Ανσέλμι στερεύει από έμπνευση. Τον παραλύει μια συνολική, υπαρξιακή κρίση με τον παραγωγό και τους συνεργάτες, την ερωμένη και τη σύζυγό του, τον καρδινάλιο και τους κομψούς πελάτες τού σπα όπου καταφεύγει. Η μνήμη και η φαντασία του "στήνουν" ένα υπέροχο καρναβάλι ονειρικών μορφών του ασυνείδητου, οδηγώντας τον στην αμφίβολη συνειδητοποίηση ότι το νόημα της ζωής είναι η αγάπη. Και της δημιουργίας η απλότητα και η κοινωνικότητα. Ενσωματώνοντας στη ρευστότητα και τη δεξιοτεχνία της αφήγησης μορφές της κινηματογραφικής πρωτοπορίας και μνήμες του μεγάλου μυθιστορήματος -Μούζιλ, Τζόυς- ο Φελίνι στο μνημειώδες, αυτοαναφορικό αριστούργημά του καταφέρνει ό,τι ο ήρωάς του είναι ανίκανος να επιτύχει: την ωραιότερη αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη σε δημιουργικό αδιέξοδο και την "απόλυτη" ταύτιση του σκηνοθέτη με τον πρωταγωνιστή του.