Το θέμα της εμβληματικής αυτής ταινίας του βραζιλιάνικου «Cinema Novo» είναι η δυστυχία και η καταπίεση του αγροτικού λαού από τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης. Μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου, ρεαλισμού και συμβολισμού, ιερότητας και βίας, ο Γκλάουμπερ Ρόσα απεικονίζει μορφές εξέγερσης, μέσω της καταφυγής στον μυστικισμό, από τη μια πλευρά, και στην αισχρή βία, από την άλλη, με αυτόκλητους σωτήρες και φανατικούς σε έναν κύκλο θανάτου και καταστροφής. Το επαναστατικό όραμά του, όμως, συμπυκνώνεται στη φράση «η γη δεν είναι ούτε του Θεού ούτε του Διαβόλου, αλλά του ανθρώπου».