Ο Ντεριντά, στο βιβλίο του, Η έννοια του αρχείου, εξετάζει σημαντικά ερωτήματα που θέτουν τα αρχεία ως θεματοφύλακες της μνήμης. Το Μια ταινία Φιντάι απαντά με σπαρακτικό τρόπο σε αυτά τα ερωτήματα. Το 1982 στη Βηρυτό, ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε τα αρχεία του Παλαιστινικού Κέντρου Ερευνών. Τα ιστορικά τεκμήρια και το οπτικοακουστικό υλικό ονοματίστηκαν και καταλογραφήθηκαν εκ νέου σύμφωνα με τις επιθυμίες των καινούργιων τους θεματοφυλάκων του IDF. Σύμφωνα με τον Νίκολας Φεoντόροφ: «Το Μια ταινία Φιντάι προτείνει μια αντιθετική αφήγηση για να επαναφέρει τα ίχνη της λεηλατημένης ιστορίας της Παλαιστίνης. Ο Καμαλ Αλτζαφάρι ξανακοιτάζει από τη δική του σκοπιά αυτές τις εικόνες –αποκλειστικά από φιλμικό και τηλεοπτικό υλικό– και υπογραμμίζει το ιδιότυπο καθεστώς τους και τον τρόπο ύπαρξης τους ως πολιτικά αντικείμενα».
Ο Παλαιστίνιος σκηνοθέτης Kαμάλ Αλτζαφάρι σπούδασε στο Kunsthochschule für Medien της Κολωνίας και σήμερα ζει στο Βερολίνο. Έχει διδάξει σκηνοθεσία στο The New School (Νέα Υόρκη) και στο DFFB (Βερολίνο). Είναι υπότροφος του Institute for Ideas and Imagination του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Τον Μάιο του 2024, το IndieLisboa αφιέρωσε μια αναδρομική έκθεση στο έργο του. Το 2024 η ταινία του «UNDR» επιλέχθηκε στο IFFR και το «Μια ταινία Φιντάι» στο Visions du Réel, όπου κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Διαγωνιστικό Burning Lights. Ο Aλτζαφάρι αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω σε μια ταινία μυθοπλασίας που θα γυριστεί στη Γιάφα.
