Με αφετηρία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η δραματική κωμωδία παρακολουθεί την πορεία τριών πρώην παρτιζάνων, ενός νοσοκόμου, ενός κινηματογραφόφιλου και ενός δικηγόρου, για διάστημα αρκετών χρόνων. Η αγάπη για μια γυναίκα είναι αυτό που όσο τους ενώνει τόσο τους χωρίζει. Η ιστορία της πτώσης και της ανόδου του ιταλικού κινηματογράφου ενσωματώνεται συγκινητικά στην ταινία, με τις εμφανίσεις του Ντε Σίκα και του Φελίνι. Αξιομνημόνευτοι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι αυτοί της άξεστης κόρης ενός φιλοφασίστα που, όταν παντρεύεται έναν από τους πρωταγωνιστές, μεταμορφώνεται σε μια μελαγχολική γυναίκα τύπου Αντονιόνι, και του σκληρού πατέρα της που στο τέλος λέει ασθμαίνοντας “Δεν πεθαίνω”, συμβολίζοντας έτσι την επιμονή μοχθηρών και ανεξάλειπτων εθνικών χαρακτηριστικών. (Εμιλιάνο Μορεάλε)

Ο Ετόρε Σκόλα (1931-2016) ξεκίνησε ως συνεργάτης του σατιρικού περιοδικού Marc'Aurelio και συνέχισε στον κινηματογράφο ως σεναριογράφος, κυρίως με τον Ρίζι και τον Πιετραντζέλι. Έκανε την πρώτη του ταινία Se permettete parliamo di donne (Αν μας επιτρέπετε ας μιλήσουμε για γυναίκες) το 1964. Με θαρραλέο ύφος και σφοδρή κριτική της μοντέρνας κοινωνίας, θεωρείται ένας μετρ της ιταλικής κωμωδίας.