Ένας παντρεμένος πρώην αλκοολικός διαφημιστής που ζει πλέον μια τακτοποιημένη ζωή, βοηθά μια αλκοολική ηθοποιό να ξεκινήσει με τους Ανωνύμους Αλκοολικούς. Σύντομα ερωτεύονται, αλλά η σύζυγός του, η οποία θεωρεί ότι η ζωή του παραέχει γίνει ξενέρωτη, σταδιακά θα αντιληφθεί τι συμβαίνει. Αυτή η λιγότερο εμπορικά επιτυχημένη ταινία, η οποία επιπλέον αγνοήθηκε κι από μετέπειτα μελετητές του Στίβενς, είναι ωστόσο άλλο ένα δείγμα της σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας του στην απόδοση του βάθους των χαρακτήρων με πλάνα από περιορισμένους και συγκεχυμένους χώρους. Οι ευάλωτοι χαρακτήρες παγιδεύονται σε μπαρ, δωμάτια ξενοδοχείων, γραφεία και ασανσέρ. Αξιοσημείωτη είναι η σκηνή στον φαραωνικό τάφο στο μουσείο – ένας ασυνήθιστος χώρος για την επανεπιβεβαίωση ανθρώπινων δεσμών.

Ο Τζορτζ Στίβενς (1904-1975), γεννημένος στην Καλιφόρνια, ήταν ένας σπουδαίος σκηνοθέτης της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Ξεκίνησε την καριέρα του ως κάμεραμαν σε ταινίες των Όλιβερ Χάρντι και Σταν Λόρελ (Χοντρός και Λιγνός). Οι πρώτες του ταινίες είναι κωμωδίες και αισθηματικά δράματα, στις οποίες όμως δεν λείπουν οι ανθρωπιστικές διαστάσεις. Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο κινηματογράφησε πολεμικά επίκαιρα, ενώ στις μεταπολεμικές δραματικές ταινίες του υπάρχουν περισσότερο βαθιές ανθρωπιστικές ανησυχίες. Πολλές ταινίες του ήταν υποψήφιες και κέρδισαν Όσκαρ. Ο ίδιος κέρδισε δύο φορές Όσκαρ σκηνοθεσίας για τις ταινίες Μία θέση στον ήλιο (1951) και Ο γίγας (1956).

Φωτογραφίες: Images courtesy of Park Circus/Universal