Ο Πασκουαλίνο (και οι “εφτακαλλονές”), ένας απεχθής αφεντικούλης που τυραννάει τις γυναίκες της οικογένειάς του, είναι ένας έκδηλα αρχετυπικός χαρακτήρας του σύμπαντος της Βερτμίλερ. Μπλεγμένος παρά τη θέλησή του στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, μας παρουσιάζεται όλο και πιο αντιπαθητικός, με τις καιροσκοπικές αποφάσεις του εις βάρος των συντρόφων του. Η αισθητική της παρακμής της Βερτμίλερ βασίζεται εν πολλοίς στην ερμηνεία του αγαπημένου της ηθοποιού Τζανκάρλο Τζιανίνι, ο οποίος με το σπινθηροβόλο βλέμμα του μας κάνει να μετερχόμαστε από το ερωτικό στο ενστικτώδες, από το γεμάτο χάρη στο χυδαίο, από τον πάνθηρα στην ύαινα. (Νικολά Μεταγιέ)

Η Λίνα Βερτμίλερ (1935-2021) ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας με την ταινία Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές (1975). Νευραλγικό ρόλο στο έργο της κατέχει η έννοια της εκτράχυνσης. Με “ακολασία” στη φόρμα και την αφήγηση, η σκηνοθέτις πάσχιζε να διαστείλει στην οθόνη τα ελαττώματα της πολιτικά απαθούς, μάτσο και λάγνας ιταλικής κοινωνίας, μέσω της απεικόνισης της ενθάρρυνσης των συμπεριφορών τέτοιων άθλιων χαρακτήρων. Ξεκίνησε ως σεναριογράφος και για πρώτη φορά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη το 1963 στην ταινία 8½ του Φελίνι (Νικολά Μεταγιέ, Σελίν Ρουιβό)