"Μια ταινία που αποτελείται από σύντομες ημερολογιακές σκηνές που δεν χρησιμοποιήθηκαν σε ολοκληρωμένες ταινίες από τα έτη 1960-2000, καθώς και από αυτοαναφορικό βίντεο που μαγνητοσκοπήθηκε κατά τη διάρκεια του μοντάζ. Σύντομες αναλαμπές της οικογένειας, των φίλων, των φιλενάδων, της Πόλης, των εποχών του χρόνου, των ταξιδιών. Περιστασιακά μιλάω, αναπολώ ή παίζω μουσική που είχα μαγνητοσκοπήσει εκείνα τα παλιά χρόνια, κι επιπλέον ακούγονται πιο πρόσφατοι αυτοσχεδιασμοί για πιάνο από τον Όγκουστ Βάρκαλης. Είναι ένα είδος αυτοβιογραφικού, ημερολογιακού ποιήματος, μια γιορτή για την ευτυχία και τη ζωή. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο άνθρωπο." (Γιόνας Μέκας)

Ο Γιόνας Μέκας (1922-2019) γεννήθηκε στη Λιθουανία και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν, μαζί με τον αδελφό του Αντόλφας, αιχμάλωτος σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη. Εκεί αναδείχτηκε σε εμβληματική φιγούρα του αμερικανικού πειραματικού κινηματογράφου και της αβάντ-γκαρντ σκηνής, κάνοντας κυρίως ημερολογιακές ταινίες αλλά και ιδρύοντας, περιοδικά, κολεκτίβες και αρχεία πειραματικών ταινιών. Ήταν ο πρώτος διευθυντής του περίφημου οργανισμού για τον πειραματικό κινηματογράφο Anthology Film Archives. Μέχρι το τέλος της ζωής του έγραφε ποίηση και εξέδιδε βιβλία για τον κινηματογράφο, έκανε ημερολογιακές ταινίες με φιλμ αλλά και με τα νέα ψηφιακά μέσα.