Ο Χάρμονι Κορίν δεν ήταν ποτέ καλλιτέχνης του περιθωρίου, αντίθετα μπήκε πολύ νέος στο σύστημα του σινεμά και των γκαλερί. Η πρώτη του ταινία, “Gummo” (1997), παρά τα υλικά χαμηλής ευκρίνειας, κόστισε ένα εκατομμύριο δολάρια, προϋπολογισμός ιδιαίτερα υψηλός για τον αμερικανικό ανεξάρτητο κινηματογράφο. Από έναν τυφώνα γκροτέσκων εικόνων στο “Gummo” και στην ταινία “Julien Donkey-Boy” (1999), η οποία χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη αμερικανική ταινία που ακολούθησε το κινηματογραφικό μανιφέστο του δανέζικου Δόγματος 95, ο Κορίν πέρασε σε μια ταινία αφιερωμένη στους σωσίες διασημοτήτων στο “Mister Lonely” (2007), συνεχίζοντας με την ωμή καταγραφή του “Trash Humpers” (2009), για να καταλήξει στην ηλιοφάνεια των “Spring Breakers” (2012) και “The Beach Bum” (2019).
Η νεότητα, τα φαντάσματα, το σκέιτμπορντ σαν σανίδα σωτηρίας, το περιθώριο και η κουλτούρα του Νότου είναι τα βασικά θέματα του έργου του, τα οποία αναπτύσσονται μέσα από ταινίες, φωτογραφίες, εγκαταστάσεις, μουσικά βίντεο, κολάζ, ζωγραφιές, φανζίν, κείμενα. Το έργο του είναι ταυτόχρονα απωθητικό και ελκυστικό, αυθάδες και κυνικό αλλά ειλικρινές όπως το ημερολόγιο ενός εφήβου. Θυμίζει φάρσα. Οι ταινίες του έχουν παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ, εκπροσωπείται από την γκαλερί Γκαγκόσιαν και το 2017 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση στο Κέντρο Πομπιντού με το εικαστικό και κινηματογραφικό του έργο. Στο αφιέρωμά μας προβάλλονται οι τρεις τελευταίες του ταινίες, “Trash Humpers”, “Spring Breakers” και “The Beach Bum”.
Επιλογή ταινιών, προγραμματισμός, εισαγωγικό κείμενο: Φαίδρα Παπαδόπουλου
