Το φετινό αφιέρωμα στις “Αποκατεστημένες και Υπέροχες” είναι στην ευχάριστη θέση να προβάλλει πρόσφατα αποκατεστημένες ταινίες από όλο τον κόσμο: Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Μεξικό, Σουηδία, Τσεχία και φυσικά από την Ελλάδα. Πολλές από αυτές, δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε ξανά σπάνιες ταινίες που ήταν ελλιπείς, όπως στην περίπτωση των “Η Φιλοξενία Μας” του Μπάστερ Κίτον, “Έκστασις” του Γκουστάβ Μαχατί και “Δυο Καλόγεροι” του Χουάν Μπουστίγιο Όρο, οι οποίες αποκαταστάθηκαν από τα αρχικά φιλμ νιτρικής κυτταρίνης και από τις αμοντάριστες κόπιες τους. Η ταινία “Οι Απάχηδες των Αθηνών” του Δημήτρη Γαζιάδη, για παράδειγμα, θεωρείτο χαμένη για δεκαετίες μέχρι την πρόσφατη ανακάλυψή της στα αρχεία της Γαλλικής Ταινιοθήκης στο Παρίσι.

Σε 45 χρόνια κινηματογραφικής ιστορίας -από το 1923 έως το 1968- βλέπουμε πώς δημοφιλείς ταινίες επηρεάστηκαν από πειραματικές μορφές και πρωτοπορίες, αλλά και την άνοδο του νέου ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960, όπως στις ταινίες “Φαντάζεσαι τον Ροβινσώνα” του Ζαν Ντανιέλ-Πολέ και “Το Καροτσάκι” του Μπο Βίντερμπεργκ. Μέσα από την ανάπτυξη των κινηματογραφικών ειδών, παρακολουθούμε επίσης την εξέλιξη τεχνολογιών όπως ο ήχος, τα ειδικά εφέ και το χρώμα. Η φετινή επιλογή καταδεικνύει τον πολιτικό αντίκτυπο των ταινιών στην εποχή τους και τη λειτουργία τους ως καθρέφτες των κοινωνιών: οι αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους, η καταστροφή της οικογενειακής ζωής, τα μοντέρνα οράματα της αγάπης και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει 5 ενότητες:

Η Αθήνα του 1930: από την οπερέτα στην οθόνη ➔ Οι Απάχηδες των Αθηνών
Παρουσιάζεται η πρώτη “ηχητική και άδουσα” ταινία του πρώιμου ελληνικού κινηματογράφου, “Οι Απάχηδες Των Αθηνών” (1930) του Δημήτρη Γαζιάδη.

Κυρίες, Στον Παράδεισο Τώρα ➔ Ατιμασμένη Παρθένα | Έκστασις | Το Καροτσάκι | Στον Παράδεισο Των Γυναικών
Όπως το συνεχές πηγαινέλα ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο, αυτή η ενότητα παρουσιάζει φιγούρες γυναικείων χαρακτήρων που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία και την ευτυχία τους, μέσω της ιστορίας του κινηματογράφου, από την εποχή του βωβού έως την αρχή του ήχου και από το κλασικό Χόλιγουντ μέχρι το νέο κύμα της δεκαετίας του '60.

Οπουδήποτε αλλού, πέραν του κόσμου ➔ Η Φιλοξενία μας | Ικαρία XB 1 | Φαντάζεσαι τον Ροβινσώνα
Με αναφορά σε ένα ποίημα του Μποντλέρ, η ενότητα 3 ταινιών είναι αφιερωμένη στη διαφυγή, στο ταξίδι, και στο να είναι κανείς εντός του εαυτού του, σε έναν άγριο, όμορφο, κενό κόσμο ή σύμπαν.

Μεξικανικό Νουάρ ➔ Ο Εξολοθρευτής Άγγελος | Δυο Καλόγεροι
Ένα γοτθικό όραμα με “νουάρ” και κλειστοφοβικές ατμόσφαιρες, σε δύο ταινίες αντιπροσωπευτικές του είδους στο Μεξικό.

Μεταμεσονύκτια Ταινία ➔ Πρόσωπα του Σατανά
Παραδοσιακά, οι μεταμεσονύκτιες ταινίες παίζονταν στα σινεμά πολύ αργά το βράδυ κρυμμένες από ένα μεγαλύτερο κοινό, λόγω του περιεχομένου τους, το οποίο θα μπορούσε να ήταν είτε ανατρεπτικό, βίαιο και τρομακτικό, είτε θα μπορούσε να είχε τη γεύση των μη λογοκριμένων ταινιών Β προβολής. Η φετινή επιλογή επικεντρώνεται στον μεγάλο Ιταλό, δεξιοτέχνη τέτοιων παράξενων και τρομερών ταινιών, τον Μάριο Μπάβα.

Επιμέλεια, προγραμματισμός, εισαγωγικό κείμενο: Σελίν Ρουιβό (ανεξάρτητη ειδήμονας στην αποκατάσταση φιλμ)