Ύστερα από τη λογοκρισία των πρώτων του ταινιών από το σοβιετικό καθεστώς, ο Ιοσελιάνι δούλεψε για τέσσερις μήνες ως εργάτης σε ένα εργοστάσιο μεταλλουργίας, θέλοντας, όπως έχει πει, να κάνει “μια μεγάλη ταινία”. Τελικά, προτίμησε η εμπειρία του να αποτυπωθεί σε αυτό το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, στο οποίο οι καθηλωτικές εικόνες του σωματικού μόχθου και του λιωμένου σιδήρου, συνδυάζονται με μια κάπως απόκοσμη μουσική. Ωστόσο, στο ντοκιμαντέρ διαφαίνεται ήδη η λεπτή ειρωνεία και το χιούμορ που θα αναπτύξει ο Ιοσελιάνι στο μετέπειτα έργο του.

Οτάρ Ιοσελιάνι

Ο Οτάρ Ιοσελιάνι γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας, όπου σπούδασε μουσική σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας και πιάνο. Το 1953 πήγε στη Μόσχα να σπουδάσει μαθηματικά, αλλά σε δύο χρόνια τα παράτησε και σπούδασε κινηματογράφο στην κρατική σχολή, όπου, μεταξύ άλλων, είχε δάσκαλο τον Αλεξάντερ Ντοβζένκο. Ενόσω ήταν φοιτητής, δούλεψε στη Τιφλίδα ως βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ ντοκιμαντέρ. Όταν η μεσαίου μήκους ταινία του “Απρίλης” (1961) δεν πήρε διανομή, εγκατέλειψε το σινεμά και μεταξύ 1963-65 δούλεψε πρώτα σαν ναύτης και μετά σαν βιομηχανικός εργάτης στη μεταλλουργία. Όταν και η ταινία του “Παστοράλε” (1976) είχε περιορισμένη διανομή, ο Ιοσελιάνι άρχισε να γίνεται σκεπτικός για την καλλιτεχνική ελευθερία στην πατρίδα του. Το 1984 μετακόμισε στη Γαλλία και σκηνοθέτησε τους “Ευνοούμενους Του Φεγγαριού” που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Των Κριτικών στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Οι ταινίες του έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις.

Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ