Με τα λόγια του Μπρους Μπέιλι, “η ταινία εμπνεύστηκε από ένα μάθημα του Ερίκ Σατί, μια ταινία με τη μορφή ενός δρόμου – η οδός Κάστρο διατρέχει το διυλιστήριο πετρελαίου της Στάνταρτ στο Ρίτσμοντ της Καλιφόρνια... λοκομοτίβες από τη μια μεριά, δεξαμενές, φουγάρα και κτίρια από την άλλη – ο δρόμος και το φιλμ τελειώνουν σε μια εταιρεία κόκκινης ξυλείας. Όλα τα ηχητικά και τα οπτικά στοιχεία από τον δρόμο αναπτύσσονται από την αρχή έως το τέλος του δρόμου, μια μεριά ασπρόμαυρη (δευτερεύουσα) και μια μεριά έγχρωμη – όπως τα αρσενικά και τα θηλυκά στοιχεία”. Το 1992, η ταινία επιλέχθηκε για συντήρηση από το Εθνικό Αποθετήριο Φιλμ της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των Η.Π.Α., “ως πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική”.

Μπρους Μπέιλι

Ο Μπρους Μπέιλι, γεννημένος στο Αμπερντίν στη Νότια Ντακότα των Η.Π.Α. το 1931, υπηρέτησε στο ναυτικό κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Τεχνικής του Φιλμ στο Λονδίνο. Μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο τη δεκαετία του 1950 και έγινε ένας από τους πρωτοπόρους του πειραματικού Νέου Αμερικανικού Κινηματογράφου. Ίδρυσε την εταιρεία Κάνιον το 1961, ενώ το 1967 τη μετέτρεψε και σε εταιρεία διανομής, φέρνοντας στο φως αντεργκράουντ καλλιτέχνες της εποχής. Ίδρυσε επίσης, μαζί με τον συνάδελφο κινηματογραφιστή Τσικ Στραντ, την Ταινιοθήκη του Σαν Φρανσίσκο. Η ταινία του “Οδός Κάστρο” επιλέχθηκε το 1992 για συντήρηση στο Εθνικό Αποθετήριο Φιλμ των Η.Π.Α..

Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ