Όπως και στον Στρατηγό (1926), την άλλη περίφημη κωμωδία του Κίτον, όπου o στρατηγός είναι ένα τρένο, έτσι και σ' αυτήν ο θαλασσοπόρος είναι ένα ποντοπόρο πλοίο, το οποίο έπειτα από μια σειρά ατυχημάτων πλέει ακυβέρνητο στον ωκεανό. Μοναδικοί επιβαίνοντες είναι ένας καλόκαρδος και θαρραλέος νέος, γόνος μιας πλούσιας οικογένειας, και μια κοπέλα, κόρη ενός εφοπλιστή. Σύμφωνα με τον Μάριο Σολντάντι, σε όλες τις ταινίες του Κίτον η αγάπη είναι πανταχού παρούσα, αλλά στη συγκεκριμένη είναι το κατεξοχήν θέμα. Με όλες τις αβεβαιότητες, τις παρεξηγήσεις, τις ειδυλλιακές, τραγικές και βεβαίως κωμικές στιγμές, καθώς και μέσα από την αντίστιξη με τη μοναξιά και την κενότητα, στο τέλος η αγάπη θριαμβεύει.
Ο Μπάστερ Κίτον (1895-1966) πέρασε τα παιδικά του χρόνια με τους γονείς του επί σκηνής στο αμερικανικό βαριετέ. Λέγεται πως ο διάσημος μάγος Χουντίνι τον βάφτισε Μπάστερ, δηλαδή “δυνατό”, όταν μόλις 18 μηνών επιβίωσε από μια πτώση από σκαλιά. Με το παρατσούκλι “το πέτρινο πρόσωπο” ήταν μία αδιαμφισβήτητη ιδιοφυΐα της αμερικανικής βουβής κωμωδίας, με ύφος πιο γεωμετρικό και λιγότερο συναισθηματικό από αυτό του Τσάπλιν.
Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ.
