Το υβριδικό αυτό ντοκιμαντέρ εθνο-μυθοπλασίας έχει ως θέμα του την απομακρυσμένη και φτωχή βορειοανατολική πορτογαλική περιοχή Τραζ-οζ-Μόντες. Καταγράφει μια αγροτική ζωή υπό εξαφάνιση και αντιπαραθέτει ποιητικά τον κυκλικό χρόνο της ζωής αυτής με τον ευθύγραμμο χρόνο της προόδου. Σύμφωνα με τον σημαντικό εκπρόσωπο του εθνογραφικού κινηματογράφου Ζαν Ρους: “Αυτή η ταινία, για μένα, είναι η αποκάλυψη μιας νέας κινηματογραφικής γλώσσας. Απ’ όσο γνωρίζω, ποτέ κανείς σκηνοθέτης δεν κατάφερε να συλλάβει την κινηματογραφική έκφραση μιας περιοχής: τη σύνδεση ανθρώπου, τόπου και εποχών. Παρά τα εμπόδια στη γλώσσα, η οποία είναι τόσο τραχιά όσο ο γρανίτης στα βουνά, τα φαντάσματα ενός αναμφίβολα ουσιαστικού μύθου εμφανίζονται απρόσμενα, στην στροφή ενός μονοπατιού, γιατί τα αναγνωρίζουμε πριν καν τα συναντήσουμε”.

Αντόνιο Ρέις & Μαργκαρίντα Μαρτίνς Κορντέιρο:
Ο Αντόνιο Ρέις (1927) ξεκίνησε ως μέλος του Πειραματικού Τμήματος της Κινηματογραφικής Λέσχης του Πόρτο και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία Η ιεροτελεστία της άνοιξης (1962) του Μανοέλ ντε Ολιβέιρα. Μετά το ντοκιμαντέρ Χάιμσυν-σκηνοθέτησε με τη σύντροφό του Μαργκαρίντα Μαρτίνς Κορντέιρο άλλες τρεις μεγάλου μήκους ταινίες. Το 1977, έγινε διευθυντής στη Σχολή Κινηματογράφου του Εθνικού Ωδείου και πέθανε στη Λισαβόνα το 1991. Η σύντροφός του στη ζωή και στον κινηματογράφο, Μαργκαρίντα Μαρτίνς Κορντέιρο (1938) ήταν ψυχίατρος στο επάγγελμα.