Γι’ αυτό το σύντομο λυρικό πορτρέτο του εν λόγω γιαπωνέζου κηπουρού εν ώρα εργασίας, ο Μπρους Μπέιλι έχει πει: “Ένας ζωντανός άγιος στην οθόνη. Γιατί έκανα αυτήν την ταινία; Ήθελα να βοηθήσω τον φίλο μου να βρει δουλειά στο Μπέρκλεϊ. Ήταν μια από τις πρώτες μου απόπειρες να δημιουργήσω μια ταινία χρήσιμη αλλά και καλλιτεχνική. Ο κινηματογράφος θα πρέπει μεμιάς, στην κάμερα και στο μυαλό, να έχει νόημα και ομορφιά. Η ταινία “Κος Χαγιάσι” προέκυψε από μια εμπειρία σε μια δημόσια πηγή στο Ζάγκρεμπ και ήταν το δικό μου παράδειγμα για την ελεύθερη ροή νερού και κουτσομπολιού.”

Μπρους Μπέιλι

Ο Μπρους Μπέιλι, γεννημένος στο Αμπερντίν στη Νότια Ντακότα των Η.Π.Α. το 1931, υπηρέτησε στο ναυτικό κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Τεχνικής του Φιλμ στο Λονδίνο. Μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο τη δεκαετία του 1950 και έγινε ένας από τους πρωτοπόρους του πειραματικού Νέου Αμερικανικού Κινηματογράφου. Ίδρυσε την εταιρεία Κάνιον το 1961, ενώ το 1967 τη μετέτρεψε και σε εταιρεία διανομής, φέρνοντας στο φως αντεργκράουντ καλλιτέχνες της εποχής. Ίδρυσε επίσης, μαζί με τον συνάδελφο κινηματογραφιστή Τσικ Στραντ, την Ταινιοθήκη του Σαν Φρανσίσκο. Η ταινία του “Οδός Κάστρο” επιλέχθηκε το 1992 για συντήρηση στο Εθνικό Αποθετήριο Φιλμ των Η.Π.Α..

Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ