Ενότητα: Κυρίες, Στον Παράδεισο Τώρα

Η Εύα, αμέσως αφού παντρεύτηκε έναν πλούσιο άντρα, τη νύχτα του γάμου, συνειδητοποίησε ότι παγιδεύτηκε σε μια φυλακή. Εγκαταλείπει τον σύζυγό της και γνωρίζει τον Εμίλ, έναν μηχανικό, ο οποίος θα την κάνει να ανακαλύψει την αγάπη, αλλά και θα της αποκαλύψει έναν νέο κόσμο επιθυμίας και αισθησιασμού. Πρόκειται για την απελευθέρωση μιας γυναίκας, η οποία ενσαρκώνεται από την όμορφη Χέντι Λαμάρ. Τολμηρή και αισθησιακή, για την περίοδο που προβλήθηκε πρώτη φορά, η ταινία προκάλεσε αναστάτωση στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1934. Η αρχική εκδοχή της ταινίας ήταν τρίγλωσση -σε τσέχικα, γερμανικά και γαλλικά.

Γκουστάβ Μαχατί
 
Ο Γκουστάβ Μαχατί,  σκηνοθέτης και σεναριογράφος από την Πράγα, έκανε την πρώτη του ταινία, “Teddy by kouřil”, το 1919. Μετά από μια μικρή εμπειρία στα στούντιο της Universal στις Η.Π.Α., επέστρεψε στην Πράγα για να σκηνοθετήσει κοινωνικά δράματα, με το “Έκστασις” να είναι το πιο διάσημο. Η αμερικανική εταιρεία MGM προσέφερε συμβόλαιο τόσο στον Μαχατί όσο και στην πρωταγωνίστρια Χέντι Λαμάρ, μετά την επιτυχία της ταινίας. Ο Μαχατί πέθανε στο Μόναχο, όπου δίδασκε κινηματογράφο. 

Για την ταινία
 
Η ταινία “Έκστασις” έχει από καιρό επισημανθεί σε ιστορίες του κινηματογράφου για το θράσος της και την απελευθερωτική, νατουραλιστική προσέγγιση του σωματικού έρωτα. Η ταινία ενθουσίασε το κοινό, ενώ ο Πάπας Πίος XI έπειτα την καταδίκασε ως πορνογραφική και γεμάτη με ανήθικες παραβολές. Σήμερα όμως δεν είναι πλέον αυτή η πλευρά της ταινίας που μαγεύει το κοινό. Παρακολουθώντας την ξανά, σχεδόν μισό αιώνα μετά, αποκαλύπτεται ως μια λυρική ταινία, τόσο στην εικόνα όσο και στον ήχο της. Σαν ένα τραγικό ποίημα, αφήνει τις εικόνες και τη μουσική να μιλάνε πάνω από τις λίγες ατάκες -συχνά μονολεκτικές- που συνθέτουν τον διάλογο. Φτιαγμένη με ένα πρώιμο ηχοσύστημα- μια σειρά από σεκάνς, σε αντίθεση με τον απαλό ρυθμό της ταινίας, εμπνέονται σαφώς από τα κάδρα και το μοντάζ του σοβιετικού κινηματογράφου. [..] Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι είδε την ταινία στη Βενετία το 1934 και έγραψε: "Εκείνο το βράδυ, μπορούσε να ακούσει κανείς κάθε ανάσα του μαγεμένου κοινού και να νοιώσει τα ρίγη που το διαπερνούσαν."
 
- Κριστιάν Μποσενό, “Revue du cinéma“, n°353, Σεπτέμβριος, 1980
- Μικελάντζελο Αντονιόνι, “Review of the Venice Film Festival”, 1934.

Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ