O Βανσάν υποφέρει από τη καθημερινή ρουτίνα. Ξυπνάει κάθε μέρα πολύ νωρίς, κάνει μιάμιση ώρα να φτάσει στη μονότονη δουλειά στο εργοστάσιο και άλλη τόση να γυρίσει στο σπίτι, όπου η οικογενειακή ρουτίνα δεν τον αφήνει να εξασκηθεί στη ζωγραφική που τόσο αγαπά. Μια μέρα όμως αποφασίζει να ξεφύγει και φεύγει για ταξίδι. Στη Βενετία, ναι μεν θα ξεφύγει από τη δική του ρουτίνα, αλλά θα διασταυρωθεί με τις ρουτίνες των άλλων ανθρώπων που συναντά... Ο Ιοσελιάνι, με ελάχιστους διαλόγους, και μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Γουίλιαμ Λουμπτσάνσκι, χορογραφεί την κάμερα και τις κινήσεις των ηθοποιών με τέτοιο δεξιοτεχνικό τρόπο που το χιούμορ της ταινίας είναι κυρίως σωματικό και χειρονομιακό. Με λεπτή ειρωνεία, ο Ιοσελιάνι δεν καταγγέλλει ευθέως τη σύγχρονη αλλοτρίωση, αλλά προσεγγίζει ευαίσθητα την ανάγκη διαφυγής από το καθημερινό μπούχτισμα, αλλά και την επιστροφή στους απαραίτητους καθημερινούς συμβιβασμούς.

Οτάρ Ιοσελιάνι

Ο Οτάρ Ιοσελιάνι γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας, όπου σπούδασε μουσική σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας και πιάνο. Το 1953 πήγε στη Μόσχα να σπουδάσει μαθηματικά, αλλά σε δύο χρόνια τα παράτησε και σπούδασε κινηματογράφο στην κρατική σχολή, όπου, μεταξύ άλλων, είχε δάσκαλο τον Αλεξάντερ Ντοβζένκο. Ενόσω ήταν φοιτητής, δούλεψε στη Τιφλίδα ως βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ ντοκιμαντέρ. Όταν η μεσαίου μήκους ταινία του “Απρίλης” (1961) δεν πήρε διανομή, εγκατέλειψε το σινεμά και μεταξύ 1963-65 δούλεψε πρώτα σαν ναύτης και μετά σαν βιομηχανικός εργάτης στη μεταλλουργία. Όταν και η ταινία του “Παστοράλε” (1976) είχε περιορισμένη διανομή, ο Ιοσελιάνι άρχισε να γίνεται σκεπτικός για την καλλιτεχνική ελευθερία στην πατρίδα του. Το 1984 μετακόμισε στη Γαλλία όπου σκηνοθέτησε τους “Ευνοούμενους Του Φεγγαριού” που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Των Κριτικών στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Οι ταινίες του έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις.

Παρακολουθήστε την ταινά online εδώ