Το 11ο ΦΠΚΑ με χαρά παρουσιάζει το αφιέρωμα στον Οτάρ Ιοσελιάνι, με 8 ταινίες του διεθνώς αναγνωρισμένου γαλλο-γεωργιανού δημιουργού. Ο κινηματογράφος του, ούτε γεωργιανός ούτε γαλλικός, διαπνέεται από ένα μοναδικό ύφος που περιλαμβάνει καδραρίσματα από μικρές δράσεις και καταστάσεις που παρεκκλίνουν και διανοίγουν δικτυωτά την αφήγηση, φειδώ στη χρήση των διαλόγων, έμφαση στη σωματική κινητικότητα και μετακίνηση, συνθέτοντας κάθε φορά καθαρές κινηματογραφικές σκυταλοδρομίες. Σκηνοθετεί με γλυκόπικρη ειρωνεία και λεπτό χιούμορ τα παράδοξα του μεγαλείου και της ιλαροτραγωδίας της καθημερινής ζωής, ώστε οι ταινίες του προκαλούν ένα πηγαίο μειδίαμα για το παράλογο της ύπαρξης. Άλλωστε έχει πει ότι τον απασχολεί η αθωότητα και η άγνοια των ανθρώπων ως προϋποθέσεις του κομφορμισμού τους.

Από την πρώιμη περίοδο της Γεωργίας, παρουσιάζεται το ντοκιμαντέρ “Χυτήριο” που γύρισε ενώ δούλευε ως εργάτης και η ταινία “Ήταν Ένας Τραγουδιστής Κότσυφας” που καυτηριάζει τη σοβιετική ηθική της παραγωγικότητας και τον έκανε γνωστό στο σινεφίλ κοινό. Στο πειραματικό ντοκιμαντέρ “Γράμμα Ενός Σκηνοθέτη [...]”, αποτυπώνονται οι πρώτες του εντυπώσεις από το Παρίσι. “Οι Ευνοούμενοι του Φεγγαριού”, η αμέσως επομένη ταινία του, διατρέχει τον παρισινό ιστό μαζί με ένα πλήθος ετερόκλητων χαρακτήρων, έναν θίασο που ξεπήδα και στα επόμενα έργα του, που εξαπατούν και ερωτεύονται, ενώ πολλές φορές προτιμούν ένα ποτήρι κρασί από μια πολύτιμη αντίκα. Στο “Κυνήγι της Πεταλούδας” καταπιάνεται με τον ξεπεσμό της γαλλικής αριστοκρατίας και την έλευση της εποχής της απληστίας. Στο “Έχε Γεια Γλυκιά Στεριά” προσεγγίζει με ευαισθησία τους ανθρώπους που προσπαθούν να διαφύγουν από την κοινωνική τους μοίρα, ενώ στη “Δεύτερα Πρωί”, μια ταινία για το μπούχτισμα από τη ρουτίνα, τις αποδράσεις και τους αναγκαίους συμβιβασμούς, βλέπουμε πάλι την αστεία σκηνή, από το “Χυτήριο”, της μπουγάδας που απλώνουν οι εργάτες στο εργοστάσιο και τα ηλεκτρικά τρενάκια του “Έχε Γεια [...]”. Τέλος, η ταινία “Σαντραπά”, ενώ φέρει αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφορά περισσότερο την επιθυμία του Ιοσελιάνι να δείξει τα παράδοξα και τα διλήμματα της καλλιτεχνικής ζωής - ανάμεσα σε μια άνωθεν και σε μια έσωθεν λογοκρισία.

Επιλογή ταινιών, προγραμματισμός: Όλια Βερροιοπούλου
Εισαγωγικό κείμενο: Ιουλία Μέρμηγκα